|
مناظره با استاد 2 - "مذهب اصول رهروی است و عرفان کیفیت رهروی"
استاد طاهری: من از شما تشکر می کنم . این جزو افتخارات ماست که شما ما را قابل دانستید نقد کردید . جزو وقایع نگاری این قضیه است . این مطالب را ما روی سایت می گذاریم . این جنبه ی گله گی به خاطر وضعیتی است که با آن رو در رو هستیم و بعد سیاسی قضیه که از این مسائل سوء استفاده ای می شود و ... این موضوع جدا از روش تحقیق جنابعالی است . هر انسانی از جمله من ممکن است اشتباه بکند ما آماده ی پذیرش اشتباهتمان هستیم ولی افترا و تهمت و جو سازی موضوع دیگری است .
مباحثمان را در رابطه با یک تعریف جزئی از عرفان شروع بکنیم . تعریفمان از عرفان چیست ؟ منظور ما از عرفان کیفیت شناسی است . ما بحث شناخت و بررسی کمی داریم و کیفی ! هر جا صحبتی از کمیت بشود الزاماً صحبت از کیفیت هم به میان می آید پس ما یک بحث کیفیت شناسی داریم که آن را در شاخه های مختلف مورد بررسی قرار می دهیم . مثلاً در مدیریت: کیفیت در مدیریت ؛ کیفیت در حقوق ؛ کیفیت از نقطه نظر علم ؛ کیفیت در مذهب و ...
مثال بزنیم: مثلاً در قضا و قضاوت ! قضات کتابی دارند که تمام موارد قانون در آن هست وقتی یک سارق را پیش قاضی می برند یک فرم کمی دارند سرقت کردی مجازاتت این است . امّا یک بُعد کیفی هم دارد قاضی می تواند از بُعد کیفی هم نگاه کند این سارق بار اولش است یا نه ؟ نیاز مالی داشته یا نه ؟ چه کمبودها و مشکلاتی دارد . می تواند این را هم بررسی کند پس به بعد خشک کمی می توان نگاه کیفی هم کرد . ما به هستی می توانیم نگاه کمّی بکنیم که همان علوم است و می توانیم نگاه کیفی هم بکنیم یعنی به چرایی و پشت صحنه اش هم می توان نگاه کرد .
کیفیت ایجاب نمی کند که کمیتی به وجود بیاید. مثلاً اگر ما کنترل کیفی در صنایع داریم باعث نمی شود ما خودرو را بسازیم امّا اگر خودرو ساختیم می گویند ببنیم چه طور کار می کند . پس کیفیت سنجی به خودی خود فاقد پیشنهاد انجام کار است . فاقد اصول انجام کار است . فقط زمانی به وجود می آید که کمیتی داشته باشیم تا مدیریت نباشد بحث کیفی معنا ندارد تا خودرو نباشد کفیت آن معنا ندارد .
مثلاً در اصول مطروحه در مذهب یکی اش اقم الصلوه است . این از زاویه ی کمی اش مطرح اش است امّا یک نفر می تواند آن حرکت فیزیکی را از منظر کیفی ؛ از منظر دل بررسی کند .مثلاً کارمندی سرکار می آید و کارت هم می زند از لحاظ کمیت ساعات کار او مشخص است اما از لحاظ کیفیت چی ؟ کارمند دلسوزی است با وجدان است یا از زیر کار در می رود . این بُعد کیفی از کارت ساعتی او مشخص نمی شود .
ما به کنترل کیفی عرفان می گوییم . کنترل کیفی در مذهب همان عرفان است . بنابراین در عرفان چیزی به نام تکلیف نیست . این یکی از مطالبی که شما مطرح کردید بود « عدم تکلیف مداری عرفان » از موارد مطرح شده توسط شما بود .
حجت الاسلام عابدینی: بهتر نیست مطالب تک تک گفته شود و سئوالات آن مطرح شود سپس به سراغ مطلب بعدی برویم ؟ چون الآن شما چند مطلب را بیان فرمودید .
استاد طاهری: حاج آقا شما تمام مطالبتان را بیان فرموده اید .
حجت الااسلام عابدینی: نه این طور نبوده است قاعده ی صحبت این است که در یک مطلب طرفین نظرشان را بگویند و سپس وارد مطالب بعدی شوند اما اگر قرار باشد از ابتدا تا انتها صحبت های شما بشود پس قرائن قبلی چه می شود ؟
استاد طاهری: حاج آقا شما نه جلسه صحبت فرموده اید و تمام نقطه نظراتتان را نگفته اید .
حجت الاسلام عابدینی: نه این طور نبوده فقط جلسه آخر بوده آن هم بسیاری مطالب گفته نشده است .
( یکی از حضار آقای طیب: آقای طاهری شما هم در جلساتتان در دانشگاه تهران تمام مطالبتان را گفته اید و ما هم استفاده کرده ایم شما اگر فیلم های آقای عابدینی را دیدید ما هم فیلم های دانشگاه تهران را دیده ایم . این جلسه برای سخنرانی تشکیل نشده امّا شما سخنرانی ای رو شروع کرده اید که نسبتاً طولانی است و اگر بخش های مقدماتی اش رد بشود اصلاً بخش های بعدی گفتنش بی دلیل است اجازه بدهید بحث ها بخش به بخش مورد صحبت قرار بگیرد و چیزی که اثبات شد و یقینی شد روی آن پله دوم را بسازید )
استاد طاهری: دانشگاه تهران مباحث خود ماست .
حجت الاسلام عابدینی: ( یکی از حضار آقای طیب : ما برای سخنرانی دعوت نشده ایم بلکه برای یک جلسه گفتگو دعوت شده- ایم )
استاد طاهری: ممکن هست ما وقت کم بیاوریم سخنرانی دانشگاه ارتباطی با این مباحث ندارد در دانشگاه تهران کسانی بودند که آشنایی داشتند و کار عملی انجام داده بودند آمده بودند از بحث های تئوری استفاده کنند .
حجت الاسلام عابدینی: جلسات دانشگاه و دیگر جلسات شما مخاطب عام داشته است . البته در دانشگاه تهران عده ای از آنها افرادی بودند که جلسات قبلی حضرتعالی را شرکت کرده بودند امّا همانطور که خودشان ابراز می کردند عدّه ای گفتند جلسه ی اول است که می آئیم خود جنابعالی از حضار پرسیدید .
( آقای طیب: کتاب شما چاپ شده و 000/90 نفر آن را خوانده اند آیا 000/90 در حلقه های شما بودند یا مثل بنده مخاطب عام بودند آیا سخنرانی های شما که بیرون داده می شود مخاطبش عام نبوده ؟ سایت شما مخاطبش عام است و هر کس می تواند وارد سایت شما بشود و از مطالبش استفاده بکند پس اگر صحبتی در برابر صحبت های شما شده در برابر این همه صحبتی که از جنابعالی شده زیاد نبوده است و این باعث نمی شود که شما بفرمائید من باید نُه جلسه یا یک جلسه مقابل آن صحبت کنم . اگر این طور باشد ما هم باید صدها جلسه صحبت بکنیم . )
حجت الاسلام عابدینی: قاعده این است که این جا مخاطب عام نیست و ما دو گروه هستیم که نسبت به هم نقد داریم باید در این جلسه نقد بشود جلسه گفتگوست . اگر بنا بود ما نقطه صحبت های جنابعالی را بشنویم باید به جلسه ی سخنرانی شما می آمدیم . ما هم می آمدیم عیبی هم نداشت چنانچه نوارهایتان را گوش کرده ایم . من همه ی نوارهای شما را گوش کرده ام و خلاصه ی آنها را در این برگه ها نوشته ام .
استاد طاهری: من دارم به ترتیبی که شما نقد کرده اید مطالبم را می گویم.
جمع آوری قضیه مذهب اصول رهروی است عرفان کیفیت رهروی است در عرفان نمی گویند که دزدی نکنید یا چه کاری بکنید . بلکه هر آنچه در اصول مذهب بود کیفیّتش را مورد بررسی قرار می دهد . مثلاً غلط است بگوییم نظر عرفان راجع به اخلاق چیست. اخلاق در اصول مذهبی مورد بررسی قرار می گیرد اما عرفان کیفیت قضیه را مورد بررسی قرار می دهد . بنابراین جز کیفیت چیزی در عرفان نداریم تکلیف مدار بودن عرفان که شما فرموده بودید اصلاً عرفان پیشنهاد تکلیف ندارد . بعد از اینکه عملی صورت گرفت روی کیفیت آن بحث می کند . در اینجا اخلاق را هم داریم که اصول کیفیت را بررسی می کند که جایگاه خودش را دارد بنابراین ما در عرفان مطلب مستقلی مانند اخلاق در عرفان و عبادت در عرفان نداریم مگر اینکه کیفیّتش را بحث کند .
این موضوع که شما فرموده بودید که عبادت مزدوران – آزادگان – بردگان : اولاً کجا تخطئه شده ؟ دوماً اینکه ما گفتیم این مسیر هست اما مطلوب آن است که ما به جایی برسیم که عبادت آزادگان است و این خانه ی دل ما تمام و کمال در خدمت عبادت قرار بگیرد و ما با عشق این مسئله را دنبال کنیم و نگاه ما نگاه عاشقانه به مسئله ی عبادت باشد کجا ما گفتیم که عبادت تجّار را ما قبول نداریم حتی دوستان یک مثال در کلاس ها از من شنیده اند: بچه ای که تازه به حرف می آید کلماتی را می گوید که نه از نظر تلفظ درست است و نه از نظر معنا .
پدر و مادر برای این کلام – با وجود اینکه فاقد معناست – ذوقی می کنند که کائنات به وجد می آید اما اگر همین بچّه به مرحله ی دکترا رسید و دوباره همان کلام را تکرار کرد شما از او می پذیرید ؟ قطعاً نمی پذیرید .
ما در جلسات می گوئیم بسم الله الرّحمن الرّحیم (به نام خداوند بخشنده ی مهربان) همه هم خوششان می آید اما در جایی دیگر ممکن است همین پذیرفته از فرد نباشد یا چیز بیشتری از او بخواهند و انتظار بیشتری از او داشته باشند. وقتی بچه تازه به سن تکلیف می رسد از روی تقلید نماز می خواند و قاعدتاً عشقی ندارد ولی در یک جایی باید از این مسیر عبور بکند و عبادت را از عبادت تاجر به عبادت آزادگان برساند . تعجب می کنم ما کجا تخطئه کردیم ؟ من نظرم این بود که توضیحات بعدی را بدهم .
حجت الاسلام عابدینی: اجازه بفرمائید ما به این سئوال جواب بدهیم و بگوئیم کجا گفتگو بکنیم. ( یکی از حضار آقای طیب: جلسه هم ناظمی داشته باشد که وقت بدهد چون شما متکلم وحده اید . اجازه بدهید ناظم را تعیین کنیم)
|