فرادرمانی جان ها در اصل خود عیسی دَمند                  یک زمان زخمند و گاهی مرهمند گر حجاب از جان ها برخاستی                       گفت هر جانی، مسیح آساستی مولوی، مثنوبه ی، دفتر اول   پس به صورت آدمی فرع جهان                      وز صفت اصل جهان، این را بدان ظاهرش را پشه ای آرد به چرخ                     باطنش باشد محیط هفت چرخ مولوی، مثنوی، دفتر چهارم   فرادرمانی، نوعی درمان مکمل است، که ماهیتی کاملاً عرفانی دارد و شاخه ای از ::: عرفان کیهانی (حلقه)::: به شمار می آید. این رشته با قدمتی سی ساله، بنابر ادراکات شهودی استوار بوده، توسط  استاد محمد علی طاهری بنیان گذاری شده و اصول آن با عرفان ایران به طور کامل منطبق است. در این شاخه ی درمانی، بیمار توسط فرادرمانگر به شبکه ی شعور کیهانی (شبکه ی آگاهی و هوشمندی حاکم بر جهان هستی – شعور الهی) متصل شده و مورد کاوش (اسکن) قرار می گیرد و ضمن ارائه ی اطلاعاتی از نحوه ی اتصال خود، از طریق دیدن رنگ ها، نورها، احساس حرکت و فعالیت نوعی انرژی در بدن و همچنین از طریق گرم شدن، درد گرفتن، تیر کشیدن، ضربان زدن، تشنج و ...، اعضای معیوب و تنش دار بدن او مشخص شده و به اصطلاح اسکن و با حذف علایم، روند درمان آغاز می شود. منظور از کاوش (اسکن)، زیر ذره بین قرار گرفتن وجود بیمار است، که در این صورت سابقه ی بیماری گذشته و فعلی بیمار آشکار شده، با به جریان افتادن پرونده ی بیماری ها، بیرون ریزی آغاز می شود. این پرونده ها ممکن است مربوط به جسم، روان، ذهن و سایر بخش های وجودی بیمار باشد که باید با صبر و حوصله اجازه داده شود تا بیرون ریزی ها خاتمه یابد و درمان اساسی رخ دهد.
	Today, there have been 25 visitors (28 hits) on this page!